กุมภา 49: เดือนเห่งความรัก (ประชาธิปไตย)

ตั้งชื่อเรื่องบล๊อกวันนี้มาตั้งแต่ช่วงที่เริ่มที่การชุมนุมใหม่ๆของกลุ่มนายสนธิ จากวันที่ 6 วันที่ 11 จนรวมเป็นกลุ่มพันธมิตรประชาชนเพื่อประชาธิปไตย และชุมนุมยืดเยื้อที่จะมาถึงในวันที่ 26 นี้ บล๊อกนี้ผมตั้งใจแต่แรกว่าจะไม่พูดเรื่องการเมือง และวันนี้ก็จะพูดหรือวิเคราะห์เรื่องการเมืองให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะบล๊อกนี้ตั้งใจให้เป็นเรื่องของ ชีวิต (Life) และ การเดินทาง (Journey) แต่อย่างไรชีวิตของเราก็คงไม่พ้นที่จะต้องข้องเกี่ยวกับ การเมือง โดยเฉพาะการเมืองในประเทศบ้านเกิดและประเทศที่อยู่อาศัย อย่างน้อยก็จะได้รู้ว่าชีวิตช่วงหนึ่งตามการเดินทางของเวลาของเด็กนักเรียนในเกียวโตอย่างผม ยังติดตามภาวะบ้านเกิดเมืองนอนอย่างใกล้ชิด แม้อยู่ไกลก็ตาม

การเมืองไทยที่ร้อนระอุมาตั้งแต่ปลายปีที่แล้ว มาเดือดกันสุดๆใน เดือนกุมภาพันธ์ นี่เอง เดือนกุมภาพันธ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายแห่งความรัก ผูกขาดเดือนสีชมพูมาตั้งแต่จำความได้ เพราะความที่มีวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรักของชาวคริสต์และกลายเป็นของชาวโลกไปแล้วในขณะนี้ แล้วเดือนนี้ก็มักจะเป็นเดือนที่มีวันเพ็ญเดือนสาม ซึ่งนั่นก็คือวันมาฆบูชา โดยที่หลังๆมานี้ได้รวมถือว่าเป็นวันแห่งความรักของชาวพุทธไปด้วยเช่นกัน แต่ในปีพ.ศ.นี้ กุมภาพันธ์คงไม่ได้เป็นเดือนแห่งความรักธรรมดา กลับกลายเป็น เดือนแห่งความรักประชาธิปไตย ของคนไทยหลายๆคน แทนเดือนตุลาคมซึ่งเป็นเดือนที่เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์การเมืองที่คนไทยไม่อาจลืมได้ แล้วก็อาจจะรวมไปถึงเดือนพฤษภาคมด้วย

แต่สิ่งที่แตกต่างจากเดือนประชาธิปไตยในอดีต นั่นก็คือ การชุมนุมโดยสงบและ(ยัง)ไม่เสียเลือดเนื้อ แม้ว่าผู้นำชุมนุมอาจจะใส่ถ้อยคำรุนแรงไปไม่น้อยก็ตาม การเอาธรรมะนำหน้า ก็เหมือนกับการเอาความรักนำหน้าให้สมกับเป็นการชุมนุมในเดือนแห่งความรัก แม้ว่าวันนี้จะยังไม่ผ่านวันชุมนุมใหญ่ และยังไม่ผ่านเดือนพิเศษแห่งความรักเดือนนี้ที่แม้จะมีจำนวนวันน้อยกว่าเดือนอื่นๆ แต่กลับมีความมีความพิเศษ ความเคลื่อนไหวต่างๆมากกว่าเดือนที่มีจำนวนวันมากกว่าด้วยซ้ำไป แต่ทว่าวันนี้เป็นวันที่มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เมื่อนายกรัฐมนตรีได้ประกาศ ยุบสภา (24 ก.พ. 49) หลังจากที่ปฏิเสธมาโดยตลอด

หลังจากผ่านเดือนนี้ไป อีกประมาณหนึ่งเดือน คือวันที่ 2 เม.ย. 49 จะได้ใช้ประชาธิปไตยในคูหาอีกครั้ง แต่เป็นปัญหากับเด็กเรียนต่างประเทศอย่างผมที่จะกลับเมืองไทยช่วงมีนานี้ การเลือกตั้งดูจะวุ่นวายมาก เพราะต้องเลือกทางจดหมายก่อนชาวบ้านประมาณสองอาทิตย์ เนื่องจากต้องส่งบัตรเลือกตั้งกลับประเทศ หรืออาจจะใช้สิทธิเลือกตั้งล่วงหน้าที่เมืองไทยแทน ก็ต้องไปแจ้งกงสุลวุ่นวายอีกว่าขอกลับไปใช้สิทธิที่เมืองไทย ที่วุ่นวายเพราะต้องแจ้งกลับมาเลือก สว. ที่เกียวโตอีกครั้ง แต่ผมก็คงจะพยายามที่สุดเพื่อที่จะใช้สิทธิทางการเมืองที่มีอยู่น้อยนิดนี้อย่างเต็มที่เท่าที่ทำได้

ป.ล. แต่สำหรับผม เดือนนี้เป็น เดือนที่ผมรักแล็บมากที่สุด เพราะมาแล็บต่อเนื่องกันเกือบตลอดทั้งเดือน แทบไม่มีวันหยุด แม้งานที่ทำอยู่ อาจจะไม่ได้เอาไปใช้ตอนพรีเซนท์จบป.โทเพราะว่าต้องเปลี่ยนหัวข้อเล็กน้อย และงานที่ทำอยู่ก็ทำเพื่อเอาผลไปให้บริษัทที่ทำงานร่วมกันอยู่ ทำงานด้วยความรัก แม้เหนื่อยก็มีความสุข(มั้ง)